Wednesday, January 5, 2011

संकल्प एक सोडणे-धरणे

हे तुम्ही कदाचित आधी कुठेतरी वाचलं असण्याची शक्यता आहे. पण खरंच जगण्याच्या इतक्या धावपळीत संकल्प करायचा आणि पाळायचा हे विस्कळीत माणसासाठी फारच अवघड आव्हान आहे. माझ्या बाबतीत म्हणाल तर, संकल्प करायचाच नाही हे मी अनेक वर्षांपूर्वीच शिकलोय.अनेक संकल्परवर्षी जानेवारीलाच वाटेला लागल्यावर ये अपने बस की बात नही हा अनुभवाचा धडा मी पक्का गिरवला. एक मजा सांगतो... नेमाडेंची हिंदू प्रसिद्ध झाल्यावर ती वाचायलाच हवी अशी टूम आली होती. घेतलीय, वाचतोय, वाचणारेय, संपत आली, दुसरा अध्याय सुरू आहे, आता शेवटाजवळ आलोय..., असं काय काय मी कौतुकाने इतरांकडून कायचो. हिंदू वाचून झालेल्यांची, तसं सांगणा-rची चर्चा कुंपणावरून कायचो.मनात मी सुद्धा आता आपल्यालाही हिंदू वाचायलाच हवी असं कुठेतरी ठरवत होतो.  तेव्हाच एक गंमत झाली. माझा मित्र आणि चोखंदळ वाचक विवेक कांबळे याच्या वाढदिवसाला त्याला कुणीतरी हिंदू भेट दिली. त्याने बिचा-rने मला प्रेमाने दाखवली. मी ती वाचायला मागितली आणि अजूनही मी वाचतोय, म्हणजे वाचत नाहीये. सांगायची गोष्ट म्हणजे हिंदू वाचण्याचं ठरवलेलं जवळपास बारगळल्यात जमा आहे. (जाताजाता - लोकसत्तात जानेवारी रोजी प्रसिद्ध झालेल्या एका वाचकपत्रानं हिंदू तील टाइमलाइनचा गोंधळ दाखवला आहे. अर्थात त्यामुळे हिंदूचं साहित्यिक मूल्य उणावतं का हा वेगळ्या चर्चेचा विषय आहे.) पण कुणाचंही पुस्तक घेतलं तर ते परत करायचंच असा एक नेम मी पाळत आलोय. त्यामुळे हिंदू विवेकला परत करायचीय म्हणून तरी मला वाचणं भाग आहे.जाम गोंधळ वाटतोय ना वाक्यरचनेत, असू दे!
 हॅरि पॉटर मालिकेतील अखेरचा भाग अनेकांनी उत्सुकतेने रांगा लावून विकत घेतला होता. मलाही तो कुणीतरी भेट दिला. तो भागही मी पूर्ण वाचू शकलेलो नाही. हॅरि पॉटरचं शेवटी काय होतं ते मी पडद्यावरच पाहायचं ठरवलं आहे. पण मी संकल्पांविषयी सांगत होतो. कुठलाच संकल्प करायचा नाही असा एक संकल्प मात्र मी मोठ्या निष्ठेने पाळत आलोय. तो मात्र या नव्या वर्षात मी मोठ्या हौसेने मोडणार आहे.
माझा संकल्प आहे दर आठवड्याला शनिवारी एक तरी नाटक किंवा चित्रपट पाहायचाच. शक्यतो मराठी चित्रपट मी पहाणार आहे. ठाण्यात एकच नाट्यगृह असल्यामुळे नाटकांवर मर्यादा येईल, पण चित्रपट तरी नक्की पाहीनच असं मी ठरवलंय. या आठवड्यातील शनिवारी मी पहिलं नाटक पाहणार आहे. नाटकाचं नाव आहे - मी शारूक मांजरसुंभेकर. फुल्ली चार्जड् सिद्धु तथा सिद्धार्थ जाधवचा अफलातून परफॉर्मन्स.  

सिद्धार्थला मी तो महाविद्यालयीन एकांकिका स्पर्धा गाजवत असल्यापासून पाहतोय. अशोक हांडे २५ जानेवारीच्या रात्री जो एकांकिका महोत्सव आयोजित करतात तो सहसा मी चुकवत नाही. आता बरीच वर्षे उलटली असली तरी सिद्धुनं आणि अद्वैत दादरकरनं एका एकांकिकेत स्टेजवर घातलेला धुमाकूळ विसरणे अशक्य आहे. तोच सिद्धू आज मराठी नाट्य-चित्रपट क्षेत्रातला एक ताकदीचा अभिनेता आहे. भरत जाधवसारखं त्याने विनोदी भूमिकांच्या चौकटीत अडकून पडू नये इतकचं. भरतचे अभिनयगुण यामुळे तसे कसाला लागलेलेच नाहीत, सिद्धार्थचं तसे होऊ नये असं वाटतं...
माझा दुसरा संकल्प, खरा तर पहिला संकल्प आधीच प्रत्यक्षात आलाय, तुमच्यासमोरच आहे. हा ब्लॉग तयार करायचा आणि दररोज अपडेट करायचा... मजा वाटतेय. तुमच्यासारख्या सन्मित्रांकडून मिळालेला प्रतिसादही माझ्यासारख्या नवशिक्या ब्लॉगरचा उत्साह वाढवणारा आहे.थँक्स दोस्तांनो !!

No comments:

Post a Comment